به طور مشخص از سال گذشته رانندگان مسیر خوانسار- گلپایگان و بالعکس شاهد استقرار ماموران پلیس راه گلپایگان در چند نقطه مسیر مذکور (غالباً مجاور پل عابر پیاده تیدجان، پیچ خطرناک وانشان و میانه مسیر دوبانده وانشان-گلپایگان) بوده و احتمالاً تعداد نسبتاً زیادی از آنان نیز مشمول اعمال قانون (یا همان جریمه) عمدتاً به دلیل تخطی از سرعت مجاز اعلامی شده اند.

گرچه جریمه های متعدد در این مسیر اعتراض بسیاری از رانندگان به ویژه اهالی خوانسار را برانگیخته اما شکی نیست که پلیس برای کاهش حوادث و به منظور افزایش ایمنی و سلامت آنان و نیز عابران محدوده این مسیر چنین راهی را برگزیده است، لذا نفس این کار هر چند موجبات دلخوری بسیاری از افراد را فراهم کرده اما چون نوعی فرهنگ سازی-ولو به اجبار!- محسوب می شود مذموم نیست.

اما نکته حائز اهمیت اینجاست که با توجه به شواهد و قرائن موجود به نظر می رسد پلیس راه گلپایگان –که حوزه کاریش در محدوده شهرستان خوانسار از میدان امام حسین(ع) شروع می شود- صرف گذاشتن دوربین و جریمه کردن رانندگانی که هر چند اندک از سرعت معین تخطی می کنند، از سایر اقدامات موثر در کاهش حوادث و خطرات جاده ای غافل مانده است.

طبیعتاً ایجاد جاده ای ایمن، نصب علایم و تابلوها، چراغ راهنما، خط کشی و سایر ملزومات جاده ای بر عهده اداره راه و ترابری است اما شکی نیست تعیین نوع تابلوها و علایم هشدار دهنده و مشخص نمودن مصادیق خطر و تذکر به منظور رفع آنان وظیفه کارشناسان پلیس راه می باشد.

جاده گلپایگان-خوانسار، علیرغم زحماتی که اداره راه در رابطه با آن انجام داده و برنامه هایی که در آینده نزدیک برای آن دارد هنوز جاده ای ایمن نیست و به اعتقاد نگارنده جریمه کردن رانندگان بینوا تنها چاره رفع این مشکلات نیست.

در این نوشتار سعی دارم برای نمونه به برخی از اشکالات موجود در این مسیر که عدم دقت در آن ممکن است موجب تضییع حق رانندگان و عابران گردد اشاره نمایم تا انشاا... با اطلاع مسؤولین امر راهکارهایی برای اصلاح آنها اندیشیده شود:

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در جمعه بیست و یکم خرداد ۱۳۸۹ |

قابل توجه شهروندان گرامی

شورای اسلامی شهر و شهرداری خوانسار به مناسبت بزرگداشت روز زن و هفته گرامیداشت مقام مادر و در راستای حفظ سنتهای بومی و ایجاد نشاط و شادابی در میان شهروندان به ویژه بانوان ارجمند خوانساری برگزار می کند:

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در چهارشنبه پنجم خرداد ۱۳۸۹ |

سفرنامه 5

اصل قضیه در ادامه مطلب!

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در سه شنبه چهارم خرداد ۱۳۸۹ |

سفرنامه 4

ماسوله حقیقتا زیباست. آمیزه ای از طبیعت و هنر. روستایی تاریخی که امروز شهری است معروف با شهرتی جهانی.
مسلماً شما اگر مسافر گیلان باشید، ماسوله را در درجه اول به خاطر بافت ویژه روستایی آن برای دیدن انتخاب می کنید. می دانید که حیاط هر خانه در ماسوله پشت بام خانه دیگری است و این خود نشان همدلی و صمیمیت ساکنان قدیم این روستاست. صمیمیتی که تا امروز باقیمانده و یکی از موجبات اصلی رونق این روستا و تبدیل شدن آن به شهر شده است.

امروز نمی خواهم فقط از دیدنیهای این شهر تعریف کنم. قطعا وبلاگها و سایتهای زیادی را می توانید بیابید که در این خصوص بسیار جامع و کامل مطالبی را ارائه نموده اند. اما امروز که برای سومین بار از این روستای بزرگ دیدن می کردم به گونه ای دیگر ماسوله را نگاه کردم. به راستی علت معروفیت و پیشرفت ماسوله چیست؟ چرا روستایی دور افتاده امروز شهری است که شهره آفاق است؟ آیا مدیریت روستایی یا شهری به معنای امروزی موجب بسامان شدن وضعیت این روستا شده است یا عواملی دیگر در این موفقیت نقش داشته اند؟

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در دوشنبه سوم خرداد ۱۳۸۹ |

سفرنامه ۳

امروز توفیقی دست داد تا برای دومین بار بازدیدی از موزه میراث روستایی گیلان داشته باشیم. بهانه این دیدار دوباره مراسمی بود که به مناسبت بزرگداشت روز جهانی موزه و میراث فرهنگی با حضور مسوولان استانی گیلان از استاندار و مدیرکل میراث فرهنگی گرفته تا سایر علاقمندان در این مکان برگزار می شد.
موزه میراث روستایی ابتکار جالبی است که به همت استانداری و میراث فرهنگی و گردشگری گیلان، دانشگاه تهران و حمایت سازمان یونسکو در زمینی به مساحت حدود ۲۶۰ هکتار در پارک جنگلی سراوان (ابتدای جاده فومن، کیلومتر ۱۸ جاده رشت- تهران)احداث شده است.

بقیه مطلب و عکسها رو حتما در ادامه مطلب ببینید. چون سوالات مسابقه بیشتر از اون قسمت میاد.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در یکشنبه دوم خرداد ۱۳۸۹ |