مجموعه ی آدمهایی که در اطراف ما هستند و تمامی کارهایی که انجام می دهند، همه تاریخ را می سازند.
تاریخ گاهی از فعالیت گروهی افراد به صورت کلی سخن می گوید (مثلاً خوانساریها مردمانی سخت کوش بودند) و گاه از افرادی خاص با ذکر نام و نشان سخن به میان می آورد ( بخشی خوانساری یکی از شاعران به نام قرن چهاردهم بود) و چه بسا اسامی انسانهایی که در صحیفه ی تاریخ ماندگار می شود، گاه به نیکی و زمانی به بدی یاد می شود.
مفاخر و مشاهیر، علما و بزرگان، سیاستمداران و کارگزاران، خیراندیشان و گشاده دستان، نویسندگان و شاعران ... همه و همه تاریخ سازند و در تاریخ جاودانه می شوند. تاریخ حتی از ثبت نام ستمگران و خیانتکاران و جنایتکاران  هم فروگذار نحواهد کرد.

*
اما هیچ اندیشیده اید که بسیاری از کسانی که در کنار ما و با ما زندگی می کنند، همان افرادی هستند که روزی - اگر نگوییم برگی - دست کم سطوری از کتاب تاریخ ما را به خود اختصاص خواهند داد. چند نویسنده و محقق را در اطراف خود می بینید؟ با چند شاعر معاشرت دارید؟ باکدام سیاستمدار در ارتباطید؟ با چه افراد تاثیرگذار در سرنوشت آینده شهر و کشورتان نشست و برخاست دارید؟ چقدر به آنان احترام می دارید و قدرشان را می دانید؟

*
دیروز در جستجوی نام خوانسار به مقاله ای با نام یکی از همشهریان محقق و پژوهشگر برخورد کردم. گرچه بارها و بارها نوشته هایش را خوانده بودم اما این بار به ناگاه با خود اندیشیدم که به راستی چه شخصیت ارزنده ای در کنار ما زندگی می کند و من و دیگران از او غافلیم! احساس کردم که چقدر به او افتخار می کنم.
با خود گفتم چه بسیار چنین افرادی که در کنار مایند و نمی بینیمشان! اتفاقاً خوب هم می بینیمشان! با آنان می نشینیم، می گوییم و حتی می خندیم اما به ارزش کارهایی که برای ما و آیندگان دیار ما می کنند، کاملاً بی توجهیم و شاید حیفمان –و یا حتی زورمان!!- می آید آنان را به عنوان یک پدیده باور کنیم.

*
به راستی چرا از چهره های ماندگار اطرافمان غافلیم. چرا فکر می کنیم دوران ما عصر قحط الرجال است و مشاهیرمان صرفاً به گذشته ما تعلق داشته اند؟
آیا این تفکر زمینه ای برای کاهش اعتماد به نفس افراد و از سوی دیگر عدم تکریم این چهره های ماندگار تاریخ ما نخواهد بود؟

*
بیایید از امروز چشمهایمان را بشوییم و دنیای اطرافمان را جور دیگری ببینیم. همه دوستان و اطرافیان خود را با این دید اثرگذار بودن در تاریخ ببینیم. تا در کنار هم و با هم هستیم به یکدیگر احترام بگذاریم و از کنار هم بودن لذت ببریم و از همنشینی با همدیگر افتخار کنیم. حتی چه اشکال دارد هر روز به بهانه ای با هم عکس یادگاری بگیریم؟ شاید به واسطه حضور یکی از ما در یک عکس نام و تصویرمان به واسطه دیگری جاودانه شود.
و ای کاش نام و یادمان به نیکی در تاریخ ماندگار شود.

*
بر خیز و در آینه بنگر! چهره ات را با نگاهی دیگر و با دقتی مضاعف و عاشقانه تر تماشا کن! شاید این صورت یکی از چهره های ماندگار تاریخی باشد که من و تو قرار است بسازیم!!

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در یکشنبه دوازدهم مهر ۱۳۸۸ |