اشاره: صبح دیروز چهارشنبه بنابه دعوت آقای موسوی رییس جدید دانشگاه پیام نور خوانسار، جلسه ای به منظور برنامه ریزی برای برگزاری همایش کشوری چهره های ماندگار خوانسار به مناسبت روز وحدت حوزه و دانشگاه با حضور امام جمعه، حضرت حجت الاسلام و المسلمین علوی، بخشدار مرکزی و تعدادی از روسای ادارات در دانشگاه پیام نور برگزار گردید. در این جلسه پس از بحث و تبادل در خصوص مسائل و مشکلات برگزاری چنین همایشی با توجه به عظمت کار و همچنین نیاز به فرصت زیاد و بودجه بسیار بنده نیز به عنوان عضوی از شورا مطالبی را بیان نمودم که جهت استحضار دوستان عزیز در این جا عیناً معروض می دارم:

با عرض سلام و ادب خدمت همه دوستان بزرگوار.

گفتنی ها را تقریبا دوستان فرمودند. من اول باید از آقای موسوی تقدیر و تشکر کنم. به هر حال ایشان کاری را می خواهند شروع کنند که ما نکردیم. درست است که ما یکی دو کنگره داشتیم که در نوع خود کنگره های خوبی بودند: کنگره بزرگداشت علمای بزرگ خوانسار یا نکوداشت دبیرستان شریعتی که کار خیلی خوبی بود که واقعاً رضایت عمومی را در سطح شهر به همراه داشت اما به هرحال واقعیت این است که جناب آقای موسوی ضمن این که مسؤولی بودند که از خارج خوانسار تشریف آوردند این دید را داشتند که این کار را بخواهند دوباره به شکلی دیگر استارت بزنند.

به هر تقدیر کارهای بزرگ و نو باید از دانشگاه و حوزه شروع شود و جز این هم انتظاری نیست اما بحثی که جناب آقای معینی اشاره فرمودند در مورد عظمت خوانسار، من مصداق این بیت زیبای «دل هر ذره را که بشکافی *** آفتابیش در میان بینی» را خوانسار می دانم که هر ذره اش را که مورد بررسی قرار دهیم واقعا حرفی برای گفتن دارد.

اما به هر حال باید کار را از یک جا شروع کرد. فکر می کنم ما خوانساریها در معرفی چهره هایمان خیلی کوتاهی کرده ایم و شاید همین تعدد چهره هاست که باعث شده ما کلاً کار را متوقف کنیم و بگوییم این که نمی شود پس رهایش کنیم. قطعا اگر برنامه ریزی کنیم خواهد شد.

بنده فکر می کنم در بخش اداری نگاه ما به بحث فرهنگ حتی در بین متولیان امر خیلی ضعیف است. همین دغدغه فرهنگی که می گوییم در شهر داریم را در کمیسیون فرهنگی در شورا داشتیم. یکی از نگرانی هایی که همیشه در شورا مطرح شده همین بود که جوانان مطرح می کنند که ما چهره های خیلی خوبی داریم که معرفی نشده اند و درخواست یادبود، بزرگداشت، المانها و نمادها و ... حتی از شهرداری و سایر ادارات داشتند که متاسفانه عملی نشده است.

مسأله دیگر تعاریفی است که ما از مشاهیر داریم. در خود همین جلسه هم می شود گفت ما اکثراً حول و حوش علما صحبت کردیم که البته بخش بزرگی از مشاهیر خوانسار را تشکیل می دهند و این انکارشدنی نیست اما من احساس می کنم که یک طوری به بعضی مشاهیر به عنوان تابو نگاه می کنیم و جرأت ابراز و بیان کردن انان را نداریم. یعنی اگر ما بیاییم و بگوییم استاد محمودی خوانساری یا استاد ادیب خوانساری می گوییم این را بگذاریم کنار چون موسیقی است.

وقتی بحث الگو مطرح می شود و می خواهیم برای جوان الگو تعریف کنیم در همه زمینه ها باید الگو داشته باشیم. الگوی جوانان امروز ما نباید ساسی مانکن و ... باشد که جوانان دارند از او تقلید می کنند. به هر حال موسیقی نیاز امروز جامعه است و نمی توانیم ان را حذف کنیم.

الگوهای اصیل و مذهبی که در این زمینه کار کرده اند را نباید حذف کنیم و روی آنها کار نکنیم که بعد الگوهای غربی و الگوهایی که مشخص نیست چه چیزی به جوانان ما ارائه می دهند را داشته باشیم.

من فکر می کنم اگر سطح این همایش یا مراسم رامحدودتر و در درجه اول  یا دانشگاهی  و یا شهرستانی کنیم به لحاظ مشکلاتی که دوستان فرمودند و به لحاظ عظمت کاری که حاج اقا خواجه کریمی هم اشاره فرمودند از محدوده دانشگاه یاشهرستان فراتر نرویم. همین کاری که در صدا و سیما انجام می دهند حداقل الگوی خوبی برای شروع کار است. 10 - 15 رشته مشخص کنیم و در هر رشته از الگوهای موجود و آنهایی که با سابقه تر هستند از طریق کارگروهی انتخاب شوند. باید کارگروه یا دبیرخانه ای باشد که فرمهایی تنظیم و اطلاع رسانی کند تا در اختیار افراد قرار بگیرد، سپس اینها جمع اوری و بر اساس معیارها و امتیازهای مشخص شده نهایتاً چهره های شاخص تر و باسابقه تر در این زمینه را معرفی و انتخاب شوند.

در ضمن این کار می توانیم روی چهره های دیگر هم کار کنیم. من فکر می کنم کار تحقیقی را حالا نباید شروع کنیم. حاج اقا می فرمایند در بخش خودشان(علمای خوانسار) دو سه سال است که کار را شروع کرده اند، خوب از بخش های دیگر هم این انتظار است. مثلاً ارشاد در بخش هنرمندان نباید منتظر دعوتنامه باشد که کار را الان شروع کند. این کار حداقل باید 10 سال پیش شروع می شد. در بحث ارشاد، آموزش و پرورش و حتی شهرداری و خیلی قسمتها باید کار شروع می شد. حالا هم حتماً نیاز به کنگره نیست. فرض کنیم کنگره و بزرگداشت هم نباشد. فکر کنم هر اداره ای باید خود راموظف کند در مجموعه خودش بتواند آثاری را گردآوری کند.

یکی از مصوباتی که ما در کمیسیون فرهنگی شورا داشتیم تدوین تقویم فرهنگی بود. یعنی یکی از مسائلی که مطرح شد و بعداً در خود شورا هم تصویب شد بحث تدوین تقویم فرهنگی شهرستان بود که ما اطلاعیه  دادیم و برای تمام ادارات نامه فرستادیم که تمام رویدادهای مهم، افراد مهم و مشهور، زادروز یا سالگرد وفاتشان را جمع اوری و یک مجموعه کنیم تا آن را به شورای عمومی شهرستان برای تصویب تقدیم کنیم. خوب متاسفانه تا به حال هیچ استقبالی در ادارات نشده است، یعنی جوابی از ادارات به جز یک مورد آن هم اداره ثبت احوال دریافت نکرده ایم.

دید فرهنگی ضعیفی در سطح ادارات شهرستان داریم. اگر یکی مثل آقای موسوی نیاید و شروع نکند باز این کار خواهد ماند و ما نهایتا چیزی برای ارائه نخواهیم داشت.

بنده چند پیشنهاد دیگر هم در این خصوص دارم. چند وقت پیش یکی از مصوبات شورا این بود که با یکی از دانشگاهها به ویژه پیام نور در میان بگذاریم بحث خیابان حکیم زلالی را که شورای قبل نامگذاری کرده بود. بنده می خواستم برایش زندگینامه ای جهت استفاده یک تابلو در این خیابان تهیه کنم. وقتی در منابع علمی و دانشگاهی معتبر در اینترنت جست و جو کردم دیدم مقالات و تحقیقات علمی بسیاری درباره استاد حکیم زلالی خوانساری نوشته اند که یکی از اساتید مشهور سبک هندی بودند. ما گفتیم این را بیاییم به دانشگاه پیام نور ارائه دهیم که همایشی برای این استاد مطرح ادبیات که فقط مختص خوانسار نیست و به کل ادبیات تعلق دارد در خوانسار برگزار کنیم.

 یا در پایان نامه ها که چند روز پیش هم خدمت دوستان در قبرستان 13 محرم بودیم مطرح شد که چند پایان نامه را تعریف کنیم. مثلا در بخش گردآوری اشعار، یعنی مجموعه ای نفیس از اشعار اختصاصی که برای قبور آنجا سروده شده و بسیار جالب است. یا همایش علمی و نیز دیدار دانشجویان با چهره های مطرح.

به هر حال ما از نیرو و توانمان در شورا و شهرداری استفاده می کنیم و در خدمت شما هستیم. اکر به یک جمع بندی برسیم. من فقط  پیشنهادم این است که از یک سطح کوچک شروع و تجربه اندکی کسب کنیم تا در سالهای آینده بتوانیم توسعه دهیم.

 نکته آخر این که: مشاهیری که الان در قید حیاتند برخی سن و سال بالایی دارند، باید قبل از این که این ها را از دست بدهیم زمینه هایی برای تقدیر و تجلیلاین عزیزان فراهم کنیم. بزرگانی داریم که کارهای بزرگی انجام داده اند قبل از این که آنها را از دست بدهیم و افسوس بخوریم، اگر روی آنها فکر کنیم و زودتر از انان تجلیل کنیم کار بسیار خوبی خواهد بود.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در پنجشنبه هشتم مرداد ۱۳۸۸ |