شايد براي خيلي ها -و چه بسا براي همه- قرار گرفتن در جايگاه متهم سخت باشد، اما به نظر بنده قرار داشتن در جايگاه يك قاضي از جايگاه فوق الذكر به مراتب سخت تر است.

تشخيص واقعيت و يافتن قانوني كه به استناد آن جرمي احراز شود و قياس موضوع اتهام و تطابق آن با قانون، شنيدن صحبتهاي دو طرف، بررسي مدارك و مستندات محكمه پسند و نهايتاً صدور حكم بر اساس اقناع وجدان قاضي و قضاوتي بر اساس عدل و قانون حقيقتاً كار سختي است. چه بسا يك اشتباه مي تواند حيثيتي را لكه دار كند و يا حقي را از رسيدن به ذيحق باز دارد.

نه! شايد هم اشتباه كنم. گاهي نشستن در جاي شاكي مسؤوليتي بسي دشوارتر از هردو را در بر خواهد داشت. كافي است شكايتي ناحق كني و يا خودت درست نداني براي چه شكايت مي كني و يا با برداشتي كاملاً نادرست از موضوعي طرح شكايت كني. آن وقت است كه شايد همچون غرقه اي كه هر لحظه به دنبال علفي براي روي آب ماندن مي كند مجبور مي شوي هر بار مطلبي تازه به عنوان شكايت عنوان كني براي آن كه حقانيت خود را ثابت كني! و واي بر حال تو اگر نتواني در دادگاه قيامت اين اشتباه را پاسخ گويي!

***

مولا علی(ع) فرماید: كار برادرت را به بهترين وجه آن تفسير و تعبير كن مگر اين كه كاري كند كه راه توجيه را بر تو ببندد و نسبت به سخنان او نيز مادامي كه راهي براي تفسير نيكو دارد گمان بد مبر.

***

باور مي كنيد هنوز درست نمي دانم اتهامم چيست و نشر اكاذيبي(!!) كه به اتهام آن در دادسرا و دادگاه حضور يافته ام كدامين قسمت را در بر مي گيرد؟

...
دنياي عجيبي است! ما با اينكه براي خودمان خطوط قرمز داريم و اين همه در نوشته هايمان دقت مي كنيم، خود سانسوري مي كنيم سعي مي كنيم به كسي توهين نكنيم، افترا نبنديم، دروغي منتشر نكنيم عاقبتمان اين مي شود كه بياييم در دادگاه به جرم نكرده محاكمه شويم، آنوقت همان مدعيمان راحت به خود اجازه مي دهد هرگونه خواست بگويد، بنويسد و ادعاي مظلوميت كند!!

بگذاريد باقي درد دلهايم بماند براي بعد از صدور راي دادگاه...

***

يك روز قبل از حضور در دادگاه به اتهام نشر اكاذيب(!!) در حالي كه لايحه دفاعيه را تنظيم مي كردم، با نيتي از عمق وجود فالي به ديوان پر اعجاز حافظ زدم  –شايد باورتان نشود - در پرتو ابياتي از اين غزل عرفاني به كمال آرامش رسيدم:

بيا كه رايت منصورِ پادشاه رسيد            نويد فتح و بشارت به مهر و ماه رسيد

جمال بخت ز روى ظفر نقاب انداخت       كمال عدل به فرياد دادخواه رسيد

***

تا بعد...

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در دوشنبه ششم آبان ۱۳۸۷ |