در دو پست قبلی نامه ای از اداره کل راه و ترابری استان در خصوص تونل خوانسار-فریدن خطاب به یکی از شهروندان پیگیر موضوع تقدیم کردم. آنچه می خوانید پاسخی است بر این نامه:
1. درخواست احداث تونل خوانسار-فریدن همانگونه که قبلاً بارها چه در شورای استان و چه در مکاتبات مردمی و جلسات حضوری عنوان گردیده است صرفاً یک دسترسی آسان به منطقه بویین و میاندشت نیست بلکه احداث ان پیامدهای مثبتی در عرصه های اقتصادی، صنعتی، بهداشتی، علمی و فرهنگی نه تنها برای این شهرستان بلکه برای کلیه شهرستانها و حتی استانهای مجاور این شهرستان خواهد داشت.

2. علیرغم انجام پروژه های  مطالعاتی این تونل در سالهای اولیه انقلاب و مسکوت ماندن آن در سالهای متمادی با توجه به درخواستهای مکرر مردم، در سال 85 طی سفر استاندار محترم به شهرستان، یکی از 25 مصوبه شورای اداری پیگیری تهیه طرح مطالعاتی تونل خوانسار-فریدن بوده است که ظاهراً اداره کل راه استان هیچ اقدامی در این خصوص انجام نداده است. ضمن این که در سفر خردادماه سال گذشته ریاست محترم جمهور به خوانسار یکی از وعده های داده شده که بیشترین موج شادمانی را به خاطر نزدیک شدن تحقق این آرزوی بزرگ مردم منطقه در بین جمعیت استقبال کننده و کل شهرستان ایجاد کرد تخصیص اعتبار برای احداث این تونل در بودجه سال 87 بود. آنچه مسلم است قولهایی که در سفر ریاست محترم جمهوری به مردم داده می شود از مدتها پیش به طور دقیق کارشناسی شده و به عنوان طرح و پروژه ای اجراشدنی به مردم مژده داده می شود و این طور نیست که رییس جمهور فی البداهه و بدون پیش زمینه قبلی صرفاً با دیدن دو بنر و چند شعار حضار وعده احداث تونل بدهد. بدیهی است عدم توجه به خواسته دیرینه مردم و نیز سخنان رییس جمهور محترم با مسیر حرکت دولت محترم منافات دارد و مسؤولین وزارت راه باید پاسخی قانع کننده برای آن داشته باشند.

3. احداث تونل هرچند هزینه بر باشد وقتی ضرورت داشته باشد، دولت موظف به تامین اعتبار برای ایجاد تحول و رفاه در بین مردم است. آیا هزینه جان انسانها از هزینه احداث یک تونل کمتر از 1000 متر کمتر است؟ هزینه احداث تونل در برابر طرحهای مختلفی که در گوشه و کنار کشور اجرا می شود چقدر بار مالی برای دولت خواهد داشت؟

4. انتظار طولانی ساخت که در نامه بدان اشاره شده است، در صورتی که عزم مسؤولین بر احداث این پروژه جزم شود، چندان طولانی نخواهد شد. همچنانکه پروژه های عظیم شهری در مرکز استان با چنان سرعتی پیش می روند که حاصل چیزی جز همت بلند مسؤولین برای اجرای این پروژه ها نیست. ضمن این که این مدت هرچه که باشد اگر برای امروزمان چاره ساز نباشد لااقل برای فردایمان کارساز خواهد بود.

5. قطعاً قبل از اجرای هر پروژه – حتی کوچک- به ویژه در راهسازی طرحهای مطالعاتی و پژوهشی لازم انجام می گیرد. با انجام طرح مطالعاتی تونل نیز که در بند 2 به ان اشاره شد در خصوص این تونل بدون شک مسیری انتخاب خواهد شد که موانع زیرزمینی ناشناخته مانع از اجرای این طرح نشود. ضمن این که با چنین پیش داوری و چنین دیدگاه و استدلال، تا کنون نباید هیچ تونلی احداث می شد!!

6. راه مورد اشاره خوانسار -بویین و میانداشت، سالهای سال است که احداث شده و علیرغم آسفالت مورد اشاره که چندان مناسب هم نیست، با پیچ و خم های خطرناک و شیب تند غیر استاندارد که صرفاً به عنوان یک راه اضطراری می توان بدان نگریست، به هیچ وجه پاسخگوی نیاز منطقه نیست. به ویژه این که در زمستانها در مواقع برف و یخبندان عبور از این راه بسیار خطرناک و حتی غیرممکن است.

7. علیرغم توجیهات ارائه شده در نامه مذکور و با توجه به موارد فوق الذکر، حذف پروژه تونل خوانسار به هیچوجه برای مردم این منطقه قابل توجیه نیست و ضمن تاکید بر بهسازی کلیه راههای ارتباطی حوزه شهرستان و نیز تسریع در احداث پروژه کمربندی شهر(که علیرغم وظیفه اداره راه و ترابری بار عظیمی از آن را شهرداری داوطلبانه به خاطر شهر بر دوش می کشد)، به شدت و با جدیت تا اجرایی شدن این پروژه، مردم این شهرستان دست از پیگیریهای خود بر نخواهند داشت و از حق و حقوق خود ذره ای عقب نشینی نخواهند نمود.

نوشته شده توسط خسرو دهاقین در جمعه سیزدهم اردیبهشت ۱۳۸۷ |